ЖЫЦЦЁ БЕЗ ІЛЮЗІЙ

Штогод на работу ў сельгаспрадпрыемствы раёна накіроўваюцца маладыя спецыялісты з вышэйшай і сярэдняй спецыяльнай адукацыяй. Ды толькі нямногія надоўга затрымліваюцца ў гаспадарках. Нават два абавязковыя гады пасля заканчэння навучальных устаноў не ўсе адпрацоўваюць. Асабліва юнакі, якія літаральна праз пару месяцаў пасля ўладкавання, ідуць служыць у армію. Дэмабілізаваўшыся, часцей вяртаюцца толькі дзеля таго, каб “дапрацаваць” вызначаны заканадаўствам тэрмін. Аднак ёсць і тыя, хто па-сапраўднаму стараецца прымяніць на практыцы набытыя веды, выпрабаваць характар і праявіць арганізатарскія здольнасці. 

Сярод такіх – Руслан Пашкавец, галоўны інжынер СВК “Вулькаўскі світанак”. Набываючы спецыяльнасць інжынера ў Беларускім аграрна-тэхнічным універсітэце, ён ніколі не меў асаблівых ілюзій наконт будучай работы. Пры размеркаванні марыў толькі аб адным: аказацца як мага бліжэй да сваёй роднай вёскі Грыўкавічы, што на Піншчыне, дзе настаўніцай у школе працуе маці, а загадчыкам на ферме – бацька.

Прыехаўшы ў 2005-ым ў Вульку 2, не расчараваўся: сустрэлі ветліва, далі пасаду старшага інжынера, дапамагалі ўвайсці ў курс спраў. Вёска ўразіла сваёй маляўнічасцю, дыхтоўнымі будынкамі, вялікай колькасцю моладзі. Не спалохала і адлегласць ад райцэнтра: 20 кіламетраў, не 45, як ад яго роднай вёскі да Пінска.

Надзвычай багатым на добрыя навіны стаў для Руслана 2006 год. Змены датычылі ўсіх сфер жыцця: на рабоце – узначаліў інжынерную службу, у адукацыйным плане – стаў студэнтам-завочнікам Гродзенскага дзяржаўнага аграрнага універсітэта, дзе пачаў набываць другую вышэйшую – эканамічную – адукацыю; у асабістым жыцці – згуляў вяселле з Наталляй (таксама маладым спецыялістам, якая прыехала са Століншчыны). Маладой сям’і адразу выдзелілі дом, а восенню ў ім нарадзілася дачушка Віка. Усё гэта дало падставы для прыняцця цвёрдага рашэння, што месца яго – у Вульцы 2. 

Радуе, што кіраўніцтва надае вялікае значэнне абнаўленню і ўмацаванню машынна-трактарнага парку, у арсенале якога магутныя трактары Джон-Дзір, МТЗ-2022, МТЗ-1221. Толькі за мінулы год у лізінг набылі 4 МТЗ-82. Сярод збожжаўборачнай тэхнікі два камбайны КЗС-10 і “Ягуар”. Акрамя таго, набываюць шмат навейшых прычапных агрэгатаў, ёсць імпартная плюшчылка зерня. Аўтамабільны парк папоўніўся трыма МАЗамі, бензавозам і аўтобусам. Заўсёды знаходзяць патрэбныя сродкі на набыццё запчастак і паліва. Нядрэнны падабраўся і калектыў. Беражлівымі адносінамі да тэхнікі ўражваюць вадзіцелі. Амаль усе яны паважанага ўзросту, вопытныя і працавітыя. Што датычыць трактарыстаў, то сярод іх шмат моладзі. Найбольш адказным давяраюць новую сучасную тэхніку. Інжынерная служба таксама ўмацоўваецца адукаванымі спецыялістамі. Летась у гаспадарку прыйшлі інжынер па працаёмкіх працэсах і загадчык майстэрань. За апошнія гады непазнавальна змянілася тэрыторыя мехдвара. Абнесеная акуратным плотам і маючая адзін уезд, яна набыла не толькі прывабны выгляд, але стала і больш зручнай у плане кантролю за тэхнікай. Як заўважыў старшыня гаспадаркі Уладзімір Соц, у перспектыве плануецца ўстанавіць тут і відэаназіранне.

Старанні маладога спецыяліста не засталіся па-за ўвагай кіраўніцтва. Яго арганізатарскія здольнасці ацанілі па годнасці – Руслана замацавалі ў рэзерве кіруючых кадраў. За няпоўныя 4 гады работы гэта – выдатны старт. 

Паявіліся і перспектывы ў самой вёскі, сёлета яна набудзе статус аграгарадка: абновяцца аб’екты сацыяльнай сферы, Вулька 2 стане яшчэ больш прыгожай і добраўпарадкаванай. А гэта – яшчэ адзін стымул да замацавання маладых спецыялістаў на Лунінеччыне.