ТЭРМІНОВА Ў НУМАР!

Радыёжурналіст Мішка Казачок пастаянна імкнуўся быць на самай што ні ёсць перадавой. Яго аператыўныя інфармацыі гучалі не толькі па мясцоваму, але і рэспубліканскаму радыё. Што і казаць, здольны быў. Неяк панадзіўся ён “красці” самыя аператыўныя звесткі са стала адказнага сакратара Лёнькі Цыбульскага. Газеце толькі заўтра друкавацца, а тая ці іншая інфармацыя ўжо гучыць з радыёкропкі.

Каб не адкладваць справу ў доўгую скрыню, вырашылі правучыць хлопца. Для гэтай мэты наш аграрнік Федзька Руды, чалавек з багатым вопытам работы, выдаў такую інфармацыю, якая, шчыра прызнацца, адбіла ахвоту ў Мішкі карыстацца чужымі матэрыяламі. І нарабіла такога перапалоху, якога не памятаюць газетчыкі за ўсю гісторыю існавання выдання. 

Раніцой у рэспубліканскім эфіры прагучала вестка аб тым, што у нашым раёне пачалося зарыбленне сажалак мясцовага рыбгаса малькамі карпа і таўсталобіка з дапамогай… лётчыкаў сельскагаспадарчай авіяцыі. Многія слухачы прынялі незвычайнае паведамленне за першакрасавіцкі жарт, хаця дзень смеху прайшоў некалькі месяцаў таму. 

Рабочы дзень толькі пачаўся, калі нечакана для ўсіх ў рэдакцыйным калідоры з’явіўся начальнік упраўлення сельскай гаспадаркі раёна Іван Яромскі. Уварваўшыся ў кабінет рэдактара, строга спытаў: “Дык дзе гэта той Казачок, што зарыбляе малькамі сажалкі з “кукурузніка…”. Недачакаўшыся адказу, так крыкнуў: “Падаць сюды нягодніка…”, што ў сакратар-машыністкі Зоечкі, пальцы на клавіятуры знямелі.

Стоячы па стойцы “смірна” перад высокім начальнікам, Мішка спачатку толькі лыпаў вачыма, а, перабароўшы страх, сказаў, як адрэзаў: “Нічога лішняга я не выдумаў, вунь і “раёнка” такую ж інфармацыю на першай старонцы змясціла”.

Тут ужо не стрымаўся і рэдактар: “Казачок, а ты хоць бачыў сённяшні нумар?”. Дрыжачымі рукамі Мішка ўзяў свежую газету, але як ні стараўся, патрэбнай інфармацыі, не знайшоў…

Адкуль ёй было быць, калі Лёнька Цыбульскі яе наўмысна пакінуў на стале навідавоку з надзеяй, што і на гэты раз абавязкова “клюне” Казачок. А каб задума ўдалася, паставіў подпіс “Тэрмінова ў нумар! Першая старонка”.