ШЛЮБНЫ ВЭЛЮМ апрануць не паспела…

Удзячны землякам, што не пакінулі па-за ўвагайпублікацыі раённай газеты аб ахвярах першай бамбёжкі Лунінца, якая адбылася 28чэрвеня 1941-га. Вось што па тэлефоне паведаміў жыхар х. АмшынІван Малевіч (нар. у 1928):–На нашым хутары жыла прыгожая дзяўчына Вольга Казун.Улетку, яшчэ да вайны, яна рыхтавалася да вяселля. У канцы чэрвеня 1941-гажыхары яшчэ не адчувалі небяспекі. Прыйшла ў Лунінец у магазін, каб запасцісямануфактурай. Не ведаю падрабязнасцей як загінула. Мяркуючы па тым, штопахавана на вясковых могілках, цела змаглі знайсці і апазнаць. Яе жаніх у час акупацыі ажаніўся. Тады многія юнакіі дзяўчыны так рабілі, каб пазбегнуць прымусовага вывазу ў Нямеччыну. Праўда,потым немцы і сямейных сталі забіраць... Лёс не ўбярог небараку. У 1944-ым быўпрызваны ў Чырвоную Армію і не вярнуўся. У кнізе "Памяць. Лунінецкі раён”пазначана: "Коўшык Сава Астапавіч, н. у 1921, радавы, стралок, прапаў без вестаку кастрычніку 1944-га” (стар. 529).Хутар Амшын адносіцца да двух сельсаветаў. Наша частка– да Дварэцкага, другая, – да Вулькаўкага (калі падзялілі калгас імя Жданава, ікалгасную брыгаду з вёскай далучылі да "Вулькаўскага світанка”, разам зБродніцай адышла і гэта частка хутара). Там яшчэ жывуць родныя ахвяры бамбёжкі.На жаль, у архіве ЗАГСа не захаваліся мятрычныякнігі Вічынскай царквы гэтага перыяду, таму дакументальна пацвярдзіць гэтапаведамленне не ўдалося. Хочацца спадзявацца, што родныя загінуўшай дзяўчыны,прачытаўшы гэту інфармацыю, патэлефануюць ці напішуць у рэдакцыю "ЛН”.Таццяна КАНАПАЦКАЯ.