Вучыццца ЛЮБІЦЬ РАДЗІМУ

Прадстаўнікі раёна наведалі горад Лімбажы ў краіВідземе Паўночнай Латвіі, які не так даўно падпісаў з Лунінцам дагавор аб супрацоўніцтве.Папрасілі ўдзельнікаў дэлегацыі падзяліцца ўражаннямі аб паездцы ў краінуЕўрасаюза.Віталь Адзішчаў, старшыня райсавета:– Лімбажы – утрая меншы за Лунінец па колькасцінасельніцтва. Але тут так беражліва захаваны Стары горад, уражваючы пабудоваміХVIII стагоддзя, што адчуваеш сябе, быццам у адной са славутасцей Еўропы. Наневялікай вуліцы ўбачылі цэлых 16 помнікаў археалогіі, архітэктуры, мастацтва! Нас захапіла наведванне аб’ектаў культурнагапрызначэння, што спалучаюць традыцыі і сучаснасць. У майстэрні "Цэплі” павырабу керамікі працуе вядомая мастачка. Яна пераняла ганчарства ў спадчыну адпапярэдніх пакаленняў сям’і, а печ для абпальвання посуду мае японскуютэхналогію. Усе вяселлі завітваюць сюды, каб маладажоны набылі збансвоеасаблівай формы – два сасуды злучаюцца адным рыльцам.У Лімбажскі муніцыпалітэт уваходзяць 7 валасцей.Кожная з іх прыцягвае нейкай адметнасцю – маёнткам, музеем, міні-заапаркам,цэнтрам рамёстваў, гасцявымі домікамі. У адноўленым барскім маёнтку адной зваласцей размешчаны музей Мюнхгаузена, які зацікавіў мноствам арыгінальныхкалекцый.Дзень горада пачаўся ў пятніцу вечарам.Тэатралізаванае шэсце ўзначальвала прынцэса на кані. Калоны ад цэнтра ішлі даберага возера, дзе адбылося святкаванне. Уразілі спартыўныя праграмы – заплыўна галерах, конкурс кінолагаў па выратаванню тых, хто патанае. Разнастайныяканцэрты працягваліся ў суботу ўрачыстым адкрыццём тэатральнага фестывалю наруінах Лімбажскага замка. Уладзімір Канапацкі, начальнік ПМК-7:– З савецкіх часоў прызвычаіліся, што прыбалты,мякка кажучы, прахалодна ставяцца да рускамоўных людзей. Паездка цалкамразбурыла гэты негатыўны стэрэатып! Латышы былі настолькі добразычлівымі іўважлівымі, што мы па-добраму зайздросцілі высокай культуры зносін гэтаганарода. Здзіўляліся, што не бачылі ніводнага п’янага. Гандлёвыя кропкі зразнастайным асартыментам прапануюць са спіртнога толькі піва.Зразумела, мяне цікавілі перспектывы эканамічныхстасункаў. Наша арганізацыя мае міжнародную ліцэнзію, так што спрабаваўвысветліць магчымую запатрабаванасць лунінецкіх будаўнікоў. А вось культурныяабмены можна пачынаць адразу. Гэта пацвердзіла вялікая дэлегацыя з ВолхаваЛенінградскай вобласці, у складзе якой быў самабытны ансамбль. Дарэчы, Лунінеці Лімбажы ўжо афіцыйна аформілі пабрацімскія адносіны. А цяпер былі падпісаны іновыя дагаворы – з вышэйуказаным расійскім горадам, а таксама з літоўскім Паневежысам.Сяргей Чырэц, старшыня СВК "Гарадоцкі”:– Простыя людзі чорнай фарбай малявалі знаходжаннеЛатвіі ў Еўрасаюзе. Мы і на свае вочы пераканаліся, як разбурана сельскаягаспадарка. Асобныя прыватнікі карыстаюцца тэхнікай часоў СССР, што ў насспісана яшчэ ў сярэдзіне 1990-ых. Ні аграрная, ні прамысловая сферы неразвіваюцца. Латышы ўсвядомілі, што былі патрэбны магутным краінам ЕС толькідля збыту іх прадукцыі, цана якой, зразумела, вышэйшая з-за транспартных ііншых выдаткаў. Простыя людзі пакутуюць і з-за высокіх тарыфаў на камунальныяпаслугі.Урэшце, у іх свае праблемы, у нас – свае. Захапілавыхаванасць, тактоўнасць, уважлівасць жыхароў Лімбажы. Як латышы любяць свойкрай! Мы мелі вольны час для прагулак па горадзе. Па-першае, пры вялікайколькасці людзей, што ўдзельнічалі ў свяце, мы не бачылі смецця. Па-другое, якдабразычліва ставіліся лімбажцы да гасцей! Ледзь спынялі прахожага з пытаннемнаконт нейкага будынка ці падзеі, да нас падыходзілі некалькі чалавек, каб дацьзмястоўную інфармацыю.На прыёме ў муніцыпалітэце мы выказвалі прапановы,што трэба разнастаіць наша двухбаковае супрацоўніцтва праграмамі ў розныхсферах. Мне вельмі важнай падаецца сувязь паміж школьнікамі. Было б цудоўна,калі б выхаванасць і краязнаўчую захопленасць юных грамадзян Латвіі перанялінашы дзеці.Запісала Таццяна КАНАПАЦКАЯ.