Калі гутарка заходзіць пра ветэранаў пракуратуры, цяперашні кіраўнік нагляднага ведамства
Юрый Пракапчук адразу прыгадвае прозвішча Людмілы Гусевай (на здымку). Яна на працягу паўстагоддзя выконвала абавязкі загадчыцы канцылярыі.

– Захаваліся добрыя ўспаміны аб Людміле Міхайлаўне, – гаворыць Юрый Іванавіч. – Пра яе ёсць цудоўны нарыс у кнізе “Служым закону”, прысвечанай дзейнасці пракуратуры Брэсцкай вобласці і прымеркаванай да 85-годдзя Пракуратуры Рэспублікі Беларусь. У яго аснову пакладзены ўспаміны тагачаснага пракурора Віктара Савіча.

“Адно жыццё шэрае і аднастайнае, як хмурны дождж, а іншае – быццам яркая вясёлка: насычаная падзеямі так, што на некалькі жыццяў з лішкам хапіла б. Менавіта такі лёс і быў наканаваны Людміле Міхайлаўне Гусевай.

Нарадзілася ў 1936 годзе ў г. Лунінцы. Дзяцінства праляцела імгненна. У мнагадзетнай сям’і Кучынскіх Людміла была другім дзіцём. Бацька Міхаіл Мікалаевіч працаваў на чыгунцы. Мама Ганна Адамаўна ўсю душу і сэрца аддавала дзецям, а іх было чацвёра. Жыць бы ды радавацца. Але не. Лёс не быў да яе добразычлівым і вельмі рана забраў захавальніцу хатняга ачага ў іншы свет. Людміле на той час споўнілася толькі 10 год. Вучобу ў школе даводзі-лася сумяшчаць з гаспадарчымі клопатамі і доглядам за малодшымі членамі сям’і. Працавітасць, стараннасць, уседлівасць дазволілі паспяхова закончыць сямігодку і паступіць у вячэрнюю школу. Тут маладая дзяўчына пазнаёмілася з Паўлам Дабрынцом, які пазней прапанаваў работу сакратаром у судзе. Гэта вельмі ўзрадавала Людмілу, і яна з задавальненнем стала асвойваць асновы судовага справаводства.

Як і большасць маладых людзей, яна была вельмі дапытлівая і імкнулася ўдасканальваць свае навыкі. Роўны акуратны почырк, уважлівасць, добрасумленныя адносіны да ўскладзеных абавязкаў хутка заўважылі акружаючыя, і неўзабаве ёй прапанавалі паспрабаваць свае сілы на пасадзе сакратара пракуратуры. Так у 1956 годзе Людміла Міхайлаўна ўпершыню пераступіла парог пракуратуры Лунінецкага раёна.

Працавала з цікавасцю, унікала ў кожную дробязь. Нягледзячы на тое, што з кожным годам набываўся вопыт, лягчэй не станавілася, работы было ўсё больш. Аднак разумела, што яе месца – менавіта тут. Ёй пашчасціла адразу на 8 кіраўнікоў нагляднага ведамства! У кожнага з іх быў свой падыход да справы і характар. Будучы чалавекам камунікабельным, уважлівым і спагадлівым, Людміла Міхайлаўна заўсёды дасягала ўзаемаразумення і павагі”.