— Ёсць строгі пералік медыцынскіх устаноў, прадугледжаных на тэрыторыі нашага раёна. Названага дыспансера ў ім няма. Гэта, аднак, не значыць, што хворыя не атрымліваюць неабходнай медыцынскай дапамогі. Наладжана рэгулярнае флюараграфічнае абследаванне жыхароў. Працуюць два туберкулёзныя кабінеты у Лунінцы і Мікашэвічах. Пры неабходнасці чалавек накіроўваецца ў спецыялізаваныя медыцынскія ўстановы ў Малоткавічы, Брэст, Мінск, дзе ім аказваецца высокакваліфікаваная спецыялізаваная дапамога.

— Школу на станцыі закрылі не проста так, а па прычыне яе аварыйнага стану, таму «сяліць” тут іншую ўстанову нельга. У Дзятлавічах ёсць урачэбная амбулаторыя. Яе загадчыца Лілія Іосіфаўна Трухановіч – выдатны спецыяліст. Яна, дарэчы, стала «Чалавекам года-2009”. Урач упэўнена трымае руку на пульсе аховы здароўя Дзятлавіцкага рэгіёна. У кожнай вёсцы, зразумейце, бальніцу не адкрыеш. Ды і сэнсу ў гэтым няма. Варта сказаць, што апошнім часам усё больш аддаеца перавага стацыянарзамяшчаючым тэхналогіям, прасцей кажучы, так званым дзённым стацыянарам. Вось і ў Дзятлавічах такі дзённы стацыянар ёсць. Да таго ж, на 2010-ты год запланаваны ўвод новай бальніцы ў Лунінцы, дзе кваліфікаваную рознабаковую медыцынскую дапамогу змогуць атрымаць усе, хто ў гэтым мае патрэбу.

— На жаль, вымушаны вас расчараваць. Названая вамі прасёлачная дарога, як і тая, што вядзе ад Лахвы да Любачына, сёлета заасфальтавана не будзе. Мы звярталіся з гэтай праблемай да кіраўніцтва «Брэстаблдарбуда”, але атрымалі катэгарычны адказ: «На гэтыя работы сродкі сёлета не прадугледжаны”.

— Вядома ж, колькі людзей – столькі і меркаванняў, а на густ і колер цяжка знайсці таварыша. Між тым, некалькі год таму менавіта пасля вывучэння попыту і меркаванняў мясцовых жыхароў было зроблена ўсё для таго, каб кардынальна пашырыць і змяніць асартымент хлебабулачных вырабаў, абнавіўшы вытворчасць. Сёння іх выпускам займаецца «Лунінецкі хлебазавод” РУВП «Брэстхлебпрам” і цэхі хлебапячэння НВК «Палессе” райспажыўтаварыства. Мучныя кандытарскія вырабы, акрамя гэтага, пастаўляе аддзел рабочага забеспячэння станцыі Лунінец. Штодня ў гандлёвую сетку паступае больш як 15 тон хлеба і булак. А асартымент такі вялікі, што вы, верагодна, многія з іх проста не спрабавалі. Між тым, усё пазнаецца ў параўнанні. Асабіста я лічу, што смачней за наш хлеб проста няма! Афіцыйнай забароны на продаж мінскага хлеба няма, але ўлічваючы той факт, што заяўкі гандлёвых прадпрыемстваў раёна поўнасцю задавольваюцца мясцовай прадукцыяй, райвыканкам не звяртаўся на мінскія хлебазаводы з просьбай пастаўкі хлеба ў рознічную сетку. Ды ў гэтым і няма неабходнасці. Разумна і правільна – на поўную магутнасць задзейнічаць існуючыя магутнасці, падтрымліваючы вытворцаў-землякоў.

— Звернем увагу кіраўніцтва на паляпшэнне менавіта якасці хлеба.

— Камунальная служба атрымае адпаведнае даручэнне вывучыць сітуацыю на месцы. Пасля гэтага вырашым, што можна там зрабіць.

— На жаль, у плане капітальнага добраўпрадкавання на сёлетні год ні першая, ні другая вуліцы не значацца. А вось падсыпаць гравіем, думаю, зможам. Кмунальная служба атрымае адпаведнае даручэнне.

— Вам правільна сказалі. Варта звярнуцца ў раённае ўпраўленне газавай гаспадаркі, дзе вам падрабязна абазначаць алгарытм дзеянняў.

— Старшыня сельвыканкама Канстанцін Андрэевіч Мардухай атрымае даручэнне тэрмінова вырашыць гэтую праблему.

— Адпаведныя службы выедуць на месца, каб разабрацца.

— Абвінавачваць тагачаснае кіраўніцтва і дэпутатаў у тым, што за чарнобыльскія грошы недабудавана бальніца ў Лахве, не зусім карэктна. Чарнобыльскія сродкі, як здагадваецеся, хоць і не такія вялікія, былі накіраваны на рэальныя справы. І наш раён у гэтым сэнсе нельга лічыць абдзеленым: менавіта за іх будуецца бальніца ў Лунінцы. Што датычыць узвядзення стацыянарнай медустановы ў Лахве, то наўрад ці варта сёння абмяркоўваць гэтую праблему. За сем кіламетраў ад вёскі ў Кажан-Гарадку ёсць выдатная ўчастковая бальніца, куды пры неабходнасці накіроўваюцца на лячэнне жыхары з усіх навакольных вёсак. Што датычыць урачэбных кадраў, то недахоп іх адчуваецца не толькі ў Лахве. Ёсць упэўненасць, што праблема будзе вырашна ў жніўні, калі ў раён прыедуць маладыя спецыялісты.

— Я ведаю праблемы Лахаўкі, самая балючая з якіх – добраўпарадкаванне вуліц. Пакуль сродкаў на тое, каб заасфальтаваць хаця б цэнтральную, няма. Ёсць прапанова ліквідаваць яміны, падсыпаўшы вуліцу шчэбенем і адсевам, але жыхары на гэта не згаджаюцца, а без іх згоды прыступаць да гэтых работ не рызыкуем.

— Ці можаце назваць канкрэтныя факты?

— Сродкаў на добраўпарадкаванне і сапраўды не хапае, але старшыня сельвыканкама К.А. Мардухай атрымае даручэнне з тым, каб вызначыць, чым можна дапамагчы.

— Ужо даводзілася сутыкацца з гэтай праблемай. Пабудовы падлягаюць добраахвотнаму страхаванню, а вось пасевы на агародах жыхароў прыватных сядзіб – не.

— Старшыня сельвыканкама Дзям’ян Сцяпанавіч Бірыла пабывае на месцы і разбярэцца ў сітуацыі.

— Справа ў тым, што, як растлумачыў выконваючы абавязкі старшыні Дварэцкага сельвыканкама Аляксандр Іванавіч Віднікевіч, названыя ўчасткі першапачаткова выдзяляліся менавіта для жыхароў шматкватэрнага дома. І гэтае права за імі застаецца. Калі ж у вас не хапае агарода, то бесперашкодна атрымаеце надзел у полі.

— Не ўпэўнены, што гэтая частковая мера зможа кардынальна вырашыць праблему, якая даўно наспела ў Мікашэвічах. Раю вам крыху пацярпець. Сёлета спецыялістамі будуць абследаваны ўсе водаадводныя каналы ў горадзе. Іх узбярэжжы пазбавім ад хмызоў і іншай расліннасці, а самі каналы спецыялістамі будуць расчышчаны. І пачнем работу з Пангаласаўскага канала. Адначасова будзе распрацавана схема супрацьпавадкавых мерапрыемстваў. Вядома, на ўсё гэта патрэбны велізарныя фінансавыя сродкі, але мы будзем іх шукаць, бо наводзіць парадак у Мікашэвічах трэба.

— Вядома ж, усё трэба рабіць, згодна з законам і дакументацыяй на ўчасткі. Старшыня сельвыканкама Дзям’ян Сцяпанавіч Бірыла прасочыць, каб гэтыя патрабаванні выконваліся беспярэчна.