Такімі словамі захацелася перайначыць крылатую фразу “Украў, выпіў — у турму!». Народны афарызм з адной з любімых камедый савецкага кінематографа памятае, бадай, кожны. Але адна жыццё, дзе часам бывае зусім не да жартаў…

На мінулым тыдні у актавай зале політэхнічнага каледжа, дзе сабраліся навучэнцы, адбыўся працяг пасяджэння раённага суда пад старшынствам Міхаіла Дзенісовіча. Юнакі і дзяўчаты сталі сведкамі судовых спрэчак і вынясення прыгавора па крымінальнай справе, у якой лунінчанін абвінавачваўся ва ўчыненні злачынства, прадугледжанага часткай 1 артыкула 328 Крымінальнага кодэкса Рэспублікі Беларусь — незаконныя без мэты збыту выраб, перапрацоўка, набыццё, захоўванне, перавозка ці перасылка наркатычных сродкаў, псіхатропных рэчываў ці іх прэкурсораў (аналагаў).

У ролі дзяржаўнага абвінаваўцы выступіла юрыст II класа, старшы памочнік пракурора Лунінецкага раёна Іна Дзерман. Па яе словах, маладога чалавека затрымалі ў алкагольным ап’яненні і пад уздзеяннем наркатычных сродкаў непадалёк ад свайго дома. На пытанне супрацоўнікаў міліцыі, дзе ўзяў атруту, адказаў, што сарваў расліну на пустыры, пазней яе высушыў і выкурыў. Характарызуецца адмоўна: стаіць на уліку ў нарколага, афіцыйна нідзе не працуе, з сям’ёй, у якой выхоўваюцца двое малалетніх дзяцей, жыве асобна. У блізкім акўружэнні — такія ж аматары “пакайфаваць”.

У апошнім слове, прадастаўленым лунінчаніну, ён цалкам прызнаў сваю віну і папрасіў строга не караць, таму што у яго ёсць родны брат-інвалід і дзеці. А пакуль суддзя выносіў прыгавор, увагай юнакоў і дзяўчат зноу завалодала Іна Дзерман. Яна заклікала навучэнцаў не бадзяцца на пустырах у сумніўных пошуках, не паддавацца на прапановы, так званых, “сяброў” закурыць. Гэтыя простыя, на погляд моладзі, дзеянні могуць мець сур’ёзныя наступствы. I рэальны чалавек з незайздросным лёсам, якога яны бачаць у зале, таму пацвярджэнне. Прыкра, але нават у той момант то тут, то там чуліся недарэчныя насмешка навучэнцаў.

Атмасфера ў зале змянілася, калі Міхаіл Дзенісовіч зачытваў прыгавор. Згодна з ім, лунінчаніна прызналі віноўным і назначылі пакаранне ў выглядзе пазбаўлення волі тэрмінам на 2 гады, якія наш зямляк правядзе ў калоніі агульнага рэжыму. Тут жа паявіуся міліцэйскі канвой і на запясцях асуджанага зашчоўкнуліся наручнікі.

— Пры разглядзе кожнай канкрэтнай справы ёсць індывідуальны падыход да вынясення таго ці іншага прысуду, — пракаменціравау рашэнне Міхаіл Васільевіч. — Улічваюцца асаблівасці учынення злачынства, у тым ліку бяруцца пад увагу усе абставіны. Неаднаразова на старонках “ЛН” паведамлялі аб тым, што пакаранне за незаконны абарот наркатычных сродкаў стала больш жорсткім. Летась па артыкуле 328 Крымінальнага кодэкса Рэспублікі Беларусь мы з калегамі разгледзелі 11 крымінальных спраў. Усе іх фігуранты атрымалі рэальныя тэрміны пазбаулення волі. Тым не менш, як правіла, многія да апошняга спадзяюцца на лаяльнасць. Аднак суддзя заусёды прытрымліваецца прынцыпу справядлівасці. Абвінавачваемых шкада: нікому не хочацца адпраўляцца у калонію на 10-15 год. Але закон і існуе для таго, каб чалавек заусёды нёс адказнасць за свае ўчынкі.